Koleje życia i droga do sławy pisarskiej Patrona naszej szkoły, Władysława Stanisława Reymonta są przykładem kariery wiejskiego chłopca, który wyszedł ze społecznych nizin i sięgnął po największe laury - Nagrodę Nobla. Reymont (rodowe nazwisko Rejment) był synem wiejskiego organisty, urodził się w roku 1867 we wsi Kobiele Wielkie. Niezależnie od wielkich ambicji życiowych nie zdobył żadnego gruntowniejszego wykształcenia, osiągając jedynie stopień czeladniczy w zawodzie krawieckim. W młodości próbował różnych zawodów, był aktorem wędrownej trupy teatralnej, pracował jako pomocnik dróżnika kolei warszawsko - wiedeńskiej. Od drugiej połowy lat dziewięćdziesiątych dużo podróżował za granicą (Niemcy, Anglia, Francja, Włochy). Reymont zadebiutował w roku 1893 cyklem nowel krytykujących stosunki społeczne. Pozycję pisarską zdobył natomiast reportażem "Pielgrzymka do Jasnej Góry" (1895) oraz powieściami: "Komediantka" (1896), "Fermenty" (1897), "Ziemia obiecana"(1899). Krajową sławę pisarską utrwaliła wielka czterotomowa powieść "Chłopi" (1904 - 1909), ukazująca życie wiejskiej społeczności w ciągu jednego roku, przedstawiająca nie tylko sumiennie odtworzony i znakomicie zaobserwowany obraz chłopskiego bytowania, ale także przenosząca wieś Lipce i jej mieszkańców w wymiar mitu, poza czas historyczny i konkretne okoliczności. Powieść ta przyniosła Reymontowi międzynarodowe uznanie, którego wyrazem była literacka Nagroda Nobla, przyznana aktorowi w roku 1924. Ponadto Reymont napisał patriotyczną trylogią powieściową "Rok 1794" (1913 - 1918), powieść "Wampir" (1911), liczne nowele i reportaże. Zmarł w 1925 roku w Warszawie. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim, a jego serce wmurowano tamże w filarze kościoła Świętego Krzyża. Dzieła Reymonta tłumaczono wielokrotnie na języki obce, dokonywano adaptacji scenicznych i filmowych.